Κριτική ~ Η Κραυγή Του Ανέμου

Καλή Χρονιά!!! Αυτή είναι η πρώτη κριτική μας για το 2020. Ακόμα θέλω να σας ενημερώσω πριν αρχίσετε την ανάγνωση της κριτικής ότι είναι μία non-spoiler. Ότι αναφέρω που μπορεί να θεωρηθεί spoiler τα γράφει και στην περίληψη.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Αυτό το βιβλίο ήρθε στα χέρια μου ένα όμορφο  απόγευμα στις αρχές του φθινοπώρου. Αν δεν κάνω λάθος, ήταν 4 Σεπτεμβρίου 2014. Έμενα με την γιαγιά και τον παππού μου και είχα τελειώσει όλα τα βιβλία που είχα πάρει μαζί μου για να διαβάσω και είχα δανειστεί κάτι βιβλία από μία θεία μου. Όμως τα γούστα μας δεν ταιριάζαν καθόλου και δεν μπορούσα ούτε καν να τα ξεκινήσω γιατί τότε διάβαζα κατά κύριο λόγο βιβλία μυστηρίου και αστυνομικά ενώ αρνιόμουν να διαβάσω ότιδήποτε αποτελούσε αληθινή ιστορία ή ιστορική λογοτεχνία. Εκείνη την μέρα άνοιγε ένα πανηγύρι και είχαμε αποφασίσει να πάμε κυρίως για να πάρουμε κοκορέτσι και χαλβά Φαρσάλων μιας και δεν περιμέναμε να βρούμε τίποτ' άλλο που να μας ενδιαφέρει. Καθώς κάνουμε μία βόλτα στο πανηγύρι (μιας και πήγαμε) σε ένα πάγκο αναγνωρίζει η γιαγιά και ο παππούς μου έναν παλιό φίλο του θείου μου ο οποίος πουλάει παλιά βιβλία.

Αφού ανταλλάσουν δυο κουβέντες (που μακάρι να ήταν δύο) η γιαγιά μου με παροτρύνει να ρίξω μια ματιά στα βιβλία και να δω αν μου αρέσει κάποιο για να πάρουμε. Εγώ απρόθυμει ξεκινάω να ρίχνω μια ματιά και συνέχιζε να μην μου φαίνεται ενδιαφέρον. Αυτός ο φίλος του θείου μου αρχίζει να μου προτείνει βιβλία που προτιμούν οι κοπέλες από τον πάγκο του και τα έχω απορρίψη όλα όταν τελικά με ρωτάει τι μου αρέσει να διαβάζω. Του εξηγώ ότι έχω μία κλίση προς τα βιβλία μυστηρίου και ειδικά τα αστυνομικά και αφού κουνάει προβληματισμένος το κεφάλι του μου δείχνει το συγκεκριμένο βιβλίο λέγοντας μου ότι είναι ότι πιο κοντινό στο είδος που μου αρέσει που μπορεί να σκεφτεί από τα βιβλία που είχε ο πάγκος του. Εγώ διαβάζω την περίληψη και μπορώ να πω ότι δεν με ενθουσίασε και τόσο όμως είχε ένα δίκιο. Είχε μυστήριο και ξεκινούσε με την ανακάλυψη ενός πτώματος. Οπότε συμφώνησα στο να το αγοράσουμε (παρά την απογοήτευση που πήρε η γιαγιά μου που δεν διάλεξα κάτι με λιγότερο μυστήριο και σαφώς καθόλου πτώματα).

Το βιβλίο όμως δεν το διάβασα τότε. Προσπάθησα να το ξεκινήσω δύο φορές όμως δεν κατάφερε να με κρατήσει. Στην μέση της Δευτέρας Λυκείου ξεκίνησα να κάνω τις πρώτες μου κοπάνες από την προπόνηση και πήγαινα σε μία παιδική χαρά ένα τέταρτο μακριά από το σπίτι μου και είτε έκανα τα μαθήματά μου είτε διάβαζα βιβλία. Σε μία από αυτές τις κοπάνες είχα μαζί μου την Κραυγή του Ανέμου (Storm Front) και κάπως έτσι ξεκίνησα να το διαβάζω.

Το βιβλίο αυτό ακολουθεί την φοιτήτρια θαλάσσιας βιολογίας που ακούει στο όνομα Λίζα. Η Λίζα μία μέρα καθώς πήγε να κάνει μια βουτιά στην θάλασσα ανακαλύπτει το ακέφαλο πτώμα μίας γυναίκας, η οποία φημολογείται ότι είναι η γυναίκα του ερημίτη Μπερτ Χάμπτον. Όλοι πιστεύουν ότι ο δολοφόνος της είναι ο ίδιος της ο άντρας, ο Μπερτ.  Η Λίζα όντας ερωτευμένη με τον Μπερτ, δέχεται την προσφορά του να γίνει η προσωπική του βοηθός και μετακομίζει στο σπίτι του, το οποίο θυμίζει κάστρο και ονομάζεται Χάμπτον Χολ. Οι εργαζόμενοι του αρχοντικού είναι σιωπηλοί και φοβησμένοι ενώ κάποιος μπαίνει στο δωμάτιο της και το κάνει άνω κάτω. Η Λίζα αποφασίζει να κάνει την δική της έρευνα για να μάθει την αλήθεια για τον Μπερτ, μία έρευνα που την οδηγεί στην ανακάλυψη μυστικών του Χάμπτον Χολ κάτω από το άγρυπνο μάτι κάποιου που θέλει το κακό της. Ο Μπερτ από μεριάς του, όντας και αυτός ερωτευμένος με την Λίζα, με κίνδυνο της ζωής του προσπαθεί να τη σώσει. Για να το καταφέρει όμως αυτό πρέπει να ανακαλύψη ποιος σκότωσε την γυναίκα, της οποίας το πτώμα βρήκε η Λίζα.

Αυτό το βιβλίο για τα δικά μου γούστα δεν ήταν άσχημο. Εδώ όμως έρχεται το γνωστό αλλά. Δεν ήταν άσχημο αλλά το βιβλίο ασχολείται κυρίως με τα συναισθήματα της Λίζας και όχι τόσο με την υπόλοιπη υπόθεση. Ενώ έχουμε στα χέρια μας έναν φόνο για τον οποίο κατηγορείται ο Μπερτ δεν ασχολούμαστε τόσο με αυτό όσο με το ότι η Λίζα είναι ερωτευμένη με τον Μπερτ ενώ δεν βλέπει τα προφανή. Σε όλο το βιβλίο φαίνεται ξεκάθαρα ότι και ο Μπερτ ενδιαφέρεται για αυτή όμως η πρωταγωνίστρια δεν το βλέπει. Αυτό με οδηγεί στην σκέψη ότι η πρωταγωνίστρια είναι είτε χαζή είτε στραβή. Η γραφή παρόλα αυτά του βιβλίου είναι αρκετά απλή με αποτέλεσμα να είναι εύκολο να γυρίζει την μία σελίδα μετά την άλλη μέχρι το τέλος.

Σε γενικές γραμμές είναι ένα καλό βιβλίο. Το προτείνω σίγουρα στους λάτρεις της ρομαντικής λογοτεχνίας αλλά και σε όλους τους υπόλοιπους με την επισήμανση για ακόμα μία φορά ότι το βιβλίο επικεντρώνεται σε αυτά που νιώθουν η Λίζα και ο Μπερτ, ο ένας για τον άλλον. Το βιβλίο ανήκει στην συλλογή Plaza για όποιον ενδιαφέρεται να το αγοράσει ή να το χαρίσει σε κάποιον, αν καταφέρει να το βρει βέβαια γιατί δεν ξέρω πόσο εύκολα μπορεί να το βρει κανείς.